اين روزها بحران بي آبي بتدريج بيش از بيش خود را در بخش كشاورزي و توليدات آن نشان مي دهد بويژه در خطه خراسان كه خشكسالي و تبعات آن در اين ديار جا خوش كرده كه گويي قرار نيست به اين زودي رخت بربندد. طي اين سالها تمام 200 هزار هكتار اراضي ديم استان از بين رفته و شمار دام استان كاهش قابل توجهي يافته و مهمتر از ان ذخاير ابي زير زميني و سطحي بشدت افت پيدا كرده است و استان خراسان براي چندمين سال متوالي يكي از سه استان نخست بحران زده از خشكسالي در كشور شناخته شده است. با وجود همه اين محدوديت ها اراضي كشاورزي با شيوه هاي سنتي كشت مي شود و آبياري غرقابي كه اتلاف گسترده منابع آبي را موجب شده .در واقع با توجه به اختلاف مصرف آب كشاورزي در استان خراسان رضوي وكشور سالانه يك ميليارد و 600 ميليون متر مكعب آب د ر استان بيشتر از ميانگين د ر بخش كشاورزي هدر مي رود . تبخير و نفوذ آب در زمين از مهمترين عوامل هدر رفت آب در كشاورزي است و اصلاح الگوي مصرف آب بايد بر جلوگيري از اين دو عامل متمركز شود .امروز استفاده از سيستمهاي نوين آبياري از جمله راهكار هاي افزايش بازده و بهره وري آب در بخش كشاورزي و جلوگيري از هدر رفت آن ودر عين حال افزايش توليد كشاورزي عنوان مي شود .به باور كارشناسان با استفاده از اين روش مي توان بدون هدر رفت اب حدود 60 تا 70 در صد مصرف اب را بهينه سازي كرده و عملكرد توليد را افزايش داد.
طبق آمارسازمان ملل متحد در سالهای اخیر